”Παγκοσμιοποίηση”. Διεθνοποίηση. Πράγα - Γκέτεμποργκ - Γένοβα - κινήματα. Και βέβαια το 2003 που θα αποτελέσει ορόσημο για τον ανατρεπτικό χώρο -όχι μόνο της Θεσσαλονίκης. Τί σημαίνουν όμως όλες αυτές οι κινητοποήσεις για μας; Δε μας αρκούσαν βέβαια αναλύσεις, αναφορές και κριτικές που είχαμε κάνει σε προηγούμενα τεύχη. Έτσι η πέμπτη διαδρομή του εντύπου που κρατάτε στα χέρια σας προσπαθεί να περιγράψει τόσο τη διαδικασία της διεθνοποίησης της Κυριαρχίας όσο και τα κινήματα που εναντιώνονται σ΄αυτή. Αυτό που δε δέχτηκε η ανάλυση μας είναι ότι η λεγόμενη “παγκοσμιοποίηση” αφορά μόνο οικονομικές παραμέτρους. Αυτό που αρνήθηκε είναι να ανάγει τα πάντα σ’ αυτές. Πιο σωστός λοιπόν θα ήταν ο όρος διεθνοποιούμενη Κυριαρχία, γιατί συνειδητοποιούμε ότι η διεθνοποίηση δεν αφορά μόνο τον καπιταλισμό, αλλά (δεύτερον) και την επιτήρηση, τον έλεγχο, την αστυνόμευση των κοινωνιών και (τρίτον) το μιλιταρισμό - τη παγκόσμια στρατιωτική (“ειρηνευτική”) επιβολή. Για όλα αυτά όμως περισσότερα στο κείμενο που ακολουθεί. Εδώ να επισημάνουμε μόνο ότι όλο αυτό το διεθνοποιούμενο θεσμικό πλαίσιο απαιτεί να τοποθετηθεί στο “τέλος της ιστορίας” - λειτουργεί σαν να μη δύναται να υπάρξει τίποτε “εξωτερικό” προς αυτό. Εκεί ακριβώς είναι και το τρωτό του σημείο. Η πραγματική και συμβολική ορμή των χτυπημάτων της 11ης Σεπτέμβρη αυτό δείχνουν. Η ορμή αυτή υπήρξε καταστροφική για την αποφασιστικότητα και την αμετακινησία του “τελικού”. Ακόμη και η λυσσαλέα απάντηση της διεθνοποιούμενης στρατιωτικής μηχανής δεν μπόρεσε να ξανακολλήσει την γωνία που λείπει από το Πεντάγωνο.
Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές οι μάχες συνεχίζονται στο αφγανιστάν. Λίγο πιο πέρα, στην παλαιστίνη, πάνω στα ερείπια του καταυλισμού της Τζενίν και στη Ραμάλα, κάποιος Πάουελ θα δηλώσει ότι δεν ήρθε ακόμη ο καιρός να σταματήσουν οι μαζικές δολοφονίες εκ μέρους των συμμάχων του. Άλλο ένα σημείο του πλανήτη γίνεται πιο λείο; Απλώς ας κοιτάξει προς τον ουρανό ο Πάουελ- ήδη μπορεί να δει την τροχιά του επόμενου αεροπλάνου που θα σκάσει σε ένα, σε πέντε, σε δέκα χρόνια σε κάποιο δίδυμο πύργο της Δύσης.
Από την άλλη τα κινήματα (ή οι κινήσεις;) ενάντια στην διεθνοποιούμενη Κυριαρχία. Με προβλήματα και με αντιφάσεις, με λάθη και αδυναμίες, με νίκες αλλά και με εσωτερικές αντιπαραθέσεις. Θα αναφερθούμε παρακάτω.
Μια κριτική του συντρόφου X.L. και μια μικρή απάντηση. Το κείμενο για τη δίκη των “Επαναστατικών Πυρήνων” και την ιστορία τους στη γερμανία τελικά δε χώρεσε και το κρατάμε για το επόμενο τεύχος.

[από το editorial]

Περιεχόμενα:

Επιταχυνόμενα διεθνοποιούμενος καπιταλισμός

Argentinazo

Αστυνόμευση -Επιτήρηση -Έλεγχος

11 Σεπτέμβρη και εσωτερικός εχθρός

Διεθνοποίηση του μιλιταρισμού και ΝΑΤΟ

11-9-2001 Όταν η μαμή της ιστορίας συνάντησε το μεγάλο αδελφό (της)

Από ηρωικός λαός που μάχεται τον κομμουνιστικό κίνδυνο, υποκινητής της διεθνούς τρομοκρατίας

8 σημεία για τα κινήματα ενάντια στη διεθνοποιούμενη Κυριαρχία

Ο μύθος της καταστολής και του κρατικού σχεδιασμού

Το κόλπο με τις κάρτες

αργεντινή, κίνημα αντιπαγκοσμιοποίησης, κοινωνικές εξεγέρσεις, λατινική αμερική, πόλεμος - γεωπολιτική - γεωοικονομία