Η ανοικοδόμηση του κεφαλαίου και του Κράτους, έτσι όπως πραγματοποιείται σήμερα, προτείνει έναν επαναπροσδιορισμό των ταξικών σχέσεων μέσω νέων προοπτικών. Αυτοί που κατέχουν και θα κατέχουν στο μέλλον τα τεχνολογικά όργανα, θα έχουν και την εξουσία και θα καταφέρουν να διαχειριστούν την συναίνεση. Αυτοί θα είναι οι «εντός» σε μια πραγματικότητα κυριαρχίας. Οι υπόλοιποι θα είναι οι «εκτός», καταδικασμένοι σε μια «παθητική» χρήση της τεχνολογίας. Η τελειοποίηση αυτής της διαδικασίας θα επιτευχθεί μέσω της απώλειας όσων κατέχει η τάξη των «εκτός» και σε πρώτο επίπεδο, του πολιτισμού της. Αυτοί που υφίστανται αυτήν την πίεση είναι οι νέοι. Ανάμεσα τους θα φανεί ποιοι θα είναι οι μελλοντικοί «εκτός» και «εντός». Και φυσικά δεν θα είναι ο χώρος ταξικής καταγωγής αυτός που θα καθορίσει ποιος θα γίνει τι. Οι καθοριστικοί παράγοντες θα είναι άλλοι. Αυτό το κείμενο προσπαθεί να περιγράψει σε βάθος αυτούς τους νέους καθοριστικούς παράγοντες της ταξικής επιλογής.

Το παρόν κείμενο δημοσιεύτηκε στο τεύχος 61 στο περιοδικό «Anarchismo» που κυκλοφόρησε στην Ιταλία τον Ιούλιο του 1988. Μεταφράστηκε και εκδόθηκε στην Αθήνα την άνοιξη του 2007.

βιοπολιτική, θεωρία