[...] Η πορεία που οδήγησε τον Χοσέ Ταρίο στη φυλακή είναι σχεδόν παρόμοια με την πορεία των περισσότερων φυλακισμένων: φτώχεια, καταπίεση, παραβατικότητα,  ναρκωτικά,  αναμορφωτήριο,  φυλακή.  Η  δική  του  όμως πορεία της ζωής, έξω αλλά και, κυρίως, μέσα στη φυλακή, τον κάνει να ξεχωρίζει. Για τον ανυπότακτο χαρακτήρα του. Γιατί δεν υπέμενε παθητικά την αδικία. Επειδή κράτησε ζωντανά μέσα του τα συναισθήματα της φιλίας και  της  αλληλεγγύης.  Επειδή  η αγάπη  του  στην  ελευθερία  τον  οδηγούσε συνεχώς στην απόδραση. Επειδή δεν λύγισε στην καταστολή και την απομόνωση, δεν «απέδρασε» στους δρόμους που το ίδιο το σύστημα τον ωθούσε: στα ναρκωτικά, την τρέλα, την αυτοκτονία. Και όταν τον έριξαν τελικά στην απόλυτη απομόνωση, όταν είχαν κλείσει όλες οι δυνατότητες διαφυγής, κατέφυγε στην απόδραση μέσα από τα βιβλία. Διάβασε πολύ, βρήκε τις λέξεις, για να δώσει όσα βίωσε μέσα στο «σωφρονιστικό οχετό της κοινωνίας» όπως γράφει. [...]

[από τον πρόλογο του βιβλίου]

φυλακές