332
Ταξινομήσεις
Υπόγεια Σήραγγα
Πόλη: Αθήνα
Κατηγορία: Ομάδα-Συλλογικότητα
Είμαστε
ελαστικές εργαζόμενες για μισθούς ξεφτίλας, ημιαπασχολούμενοι και άνεργοι χωρίς επιδόματα ανεργίας, μισθωτές επιστρατευμένες, και ξεπουλημένες από τις συνδικαλιστικές μας ηγεσίες απεργοί, φοιτητές και φοιτήτριες σε πανεπιστήμια που συγχωνεύονται και απολύουν τους διοικητικούς υπαλλήλους τους, ενώ παράλληλα εργαζόμαστε μαύρα.
Είμαστε
αλληλέγγυοι-ες με κάθε απεργία ή κατάληψη ενάντια στο μαγγανοπήγαδο της μισθωτής και άμισθης σκλαβιάς.
Είμαστε
αυτοί που η ζωή τους καταδυναστεύεται , περνάει και χάνεται δίνοντας ζωή από το αίμα μας στο κεφάλαιο
αυτοί που φτύνουν στη μούρη τους καπιταλιστές και τα πολιτικά τσιράκια τους
αυτοί που θέλουν να ξεφύγουν από έναν κόσμο ξεφτίλας, μιζέριας, αλλοτρίωσης, σεξισμού, πατριαρχίας, σταρχιδισμού και γενικευμένης κατάθλιψης
αυτοί που δεν έχουμε τίποτα άλλο να χάσουμε από τις αλυσίδες μας
ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΑ ΓΡΑΝΑΖΙΑ
ΠΟΥ ΣΥΓΚΡΟΥΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΣΥΓΚΡΟΥΟΜΑΣΤΕ
ΜΕ ΤΗ ΛΕΙΨΗ ΚΑΙ ΒΡΩΜΙΚΗ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ
Ταξικός προσανατολισμός
Όταν το 2011, με τη γέννηση του Κινήματος των Πλατειών, δημιουργήθηκαν σε όλη την επικράτεια οι συνελεύσεις γειτονιάς θεωρήσαμε το γεγονός ελπιδοφόρο και συμμετείχαμε με όλες μας τις δυνάμεις. Το περιεχόμενό τους ήταν μια γενική αντίδραση στις πολιτικές της καπιταλιστικής Κρίσης, εστιάζοντας κυρίως στην καταγγελία του Μνημονίου και στις «αντιλαϊκές πολιτικές». Το σχέδιο της υποτίμησης της εργατικής τάξης δεν ήταν διακριτό σαν τέτοιο από την πλειοψηφία των συμμετεχόντων. Καθώς προχωρούσε ο χρόνος και με τη διαδοχή των αγώνων, οι επίτηδες αποσιωπημένες, ακόμη κι από την Αριστερά, αντεργατικές πολιτικές παρουσιάζονταν μπροστά μας σε όλο τους το μεγαλείο. Απολύσεις των πρότερα «εξασφαλισμένων» και μη (καθηγητές τεχνικής εκπαίδευσης, κούριερ της ACS), πρωτοφανείς μορφές εργασίας κι εκμετάλλευσης (voucher, κοινωφελής εργασία), πολύμηνη κράτηση μεταναστών στο Α.Τ. Ελληνικού, ακριβά εισιτήρια κι ελεγκτές στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, επανεμφάνιση μέχρι και των ενεχυροδανειστών–σαράφηδων, πρώτη φορά μετά την Κατοχή της δεκαετίας του ΄40. Αγωνιστήκαμε ενάντιά τους, με απεργίες, διαδηλώσεις, μπλοκαρίσματα, άρνηση πληρωμής εισιτηρίων και σαμποτάζ. Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι το Χαράτσι, όντως, χτύπαγε όλον τον λαό. Όμως, ακόμα και ο αγώνας ενάντια στο χαράτσι που συσπείρωσε και κάποιους μικροαστούς, γρήγορα απέκτησε προλεταριακό χαρακτήρα μιας και οι προτάσεις περί αγώνων για την υπεράσπιση πληττόμενων επιχειρήσεων, κυρίως μέσω της νομικής οδού, περιθωριοποιήθηκαν και εν τέλει απορρίφθηκαν, με αποτέλεσμα και την παγίωση της προλεταριακής σύνθεσης της συνέλευσης.
Συνεπώς, ο ταξικός προσανατολισμός της νέας συλλογικότητας δεν ξεπήδησε από το πουθενά. Οι ίδιες οι ανάγκες μας και οι αγώνες μας μάς οδήγησαν να αναπτύξουμε μια κοινή οπτική ως προς το τι είμαστε και τι κάνουμε. Δεν είμαστε ούτε απλά άνθρωποι, ούτε έλληνες, ούτε πρωτοπόροι ιδεολόγοι. Η πείρα αυτών των τεσσάρων χρόνων μάς δίδαξε αρκετά και μας υπενθύμισε κάποιες παλιές αλήθειες:
Για επικοινωνία με το anarxeio στείλτε e-mail στο info {at} black-tracker.gr